“Beklememiş Gibi”Ayşenur İsmail

Bugün de hiç gelmeyecek olanlara yazalım. Adın hep cümlelerimin sonunda geçti. Boğazım düğümlendi, yutkunamadım. Dediler ki, bir şey mi kaçtı? Diyemedim ki sevdası beni yar etti yad ellere. İçime sevdası kaçtı, bırakmadı diyemedim. Unutmak istedim seni, emin ol ve gönlün bu konuda mutmain olsun. Ama olmadı. Diyor ya şair, aklım çıktı, aklımdaki çıkmadı. Seni sevmek bir alışkanlık değil, bir kabulleniş oldu. Zira her alışkanlığı bıraktıran bir sebep olur. Ben, sebepler ülkesini bile kapattım sırf seni unutmamak için. Bak, bugün yine zaman ilerledi; ziyan ettik ömrümüzden. Kaç kış geçti sesini duymayalı. Kapılar çaldı, telefonlar geldi; hiçbiri sen değildin. Ben yine de bu sefer belki odur demekten hiç vazgeçmedim. “Beklenenler gelmez,” diyor ya Oğuz Atay; sırf bu yüzden beklememiş gibi yapacağım. Hani olur da bir gün gelirsen, mutlu olmaya sebebim olsun. Yoruldum mu? Dibine kadar. Özledim mi? Sorman bile hata. Gelecek misin? … Peki ya hâlâ seviyor muyum? İlk günkü gibi...