Esiriyiz bastırdığımız tüm duygularımızın…/Ayşe Nur İsmail.

Cahit Zarifoğlu bir sözünde şöyle dile getiriyor duyguların hükmünü: “İnsan bastırdığı duygunun esiridir.” Sizce de öyle değil midir? Neyi içimize gömersek bir gün filizlenir. Ve bir gün patlak verir. Sonrası keşkelerle dolu bir mazi oluverir. Henüz babasını yeni kaybetmiş ve ona hayattayken sarılıp öpememiş bir gencin anlatımından birkaç kelâm. Hayatta iken kıymetini bilemedim, toydum. Sinir olup kızardım. Suçlardım bazen de. Hiç düşünmezdim onun hayatının ne zorluklarla geçtiğini. Kendimi,istediklerimizi alıyor ya yeter diye tatmin ederdim. Beni sevip öpmüyor kızım diye sarılmıyor diye çok üzülür kızardım. Ama vazgecemezdim nihayetinde o benim babamdı. Ne kadar kızsam da küssem de. Ailesinden göremediği sevgiyi bize de yansıtamadığını hiç düşünmezdim bu yüzden bizleri sevmediğini düşünüp bende gidip “Babam” diye sarılamazdım. Sanki hep bir engel vardı aramızda. Bu konuyu kimselere de açamazdım. Sarılmalarımız bayramdan bayrama olurdu. Oysaki ben cok isterdim elimden tutup beni parka götürmesini salıncakta sallamasını. Saçlarımı okşamasını. Özlem denen şey nedir bilmezdim. Arada bir sızlardı burnumun direği onu da nasıl olsa iyiler ya diyip bastırıp geçerdim. Ama şimdi özlem neymiş anladım. Hayattan göç edince ebedi aleme kaybetmek nedir o zaman tattım. Sarılamadığım babamın toprağını öpüyorum şimdi. Hallerim budur babam diye açamadığım dertlerimi mezarının başında dile getiriyorum. Hadi gel artık çok özledim bu hasret yeter babam diyorum duyduğum birkaç kuş sesi. Ve kuru bir yalnızlık. Hayallerimiz vardı şimdi yarım kaldı diyorum ne bir ses ne de bir soluk var. Bizlere ondan kalan acısı şimdi. Birkaç fotoğraf içimi rahatlatıyor. Bazen onları öpüp öyle uyuyorum. Keşke diyorum keşke ölmeden kırsaydım esir bıraktığım duygularımı içimde. Koşup sarılsaydım boynuna dolasaydım ellerimi. Şimdi yapamadığım onca keşkeler beni esir ediyor. Allah mekanını cennet etsin. (Amin) Velhasılkelâm azizler sevdiklerinize son kez bakıyormuş gibi ayrılın bazen belki son sarılma son tebessüm son veda bilemeyiz. Hani diyor ya biri: “Seviyorsan bugün sor bugün ara yarına kim öle kim kala?” Duygularınızın esiri olmayın. Toprak affetmiyor çünkü. Hayatta iken kıymet bilenlere selâm olsun. Ayşe Nur İsmail.