İnananlar geliyor…

İnananlar geliyor... Mazlumun ahı hâlâ sarsmadı mı vicdanını? Sende eksik kalan nedir kardeşim, inancın mı yok? Yoksa sende zalime boyun eğen ve onlar çok güçlü yenemeyiz ki diyen tayfadan mısın? Kalk ve kendine gel. Güç dediğin şey inançla olur. Önce kendin inan. Bas bağrına tüm duygularını. Adil düzen için kalk kıyama. Resulü Ekrem’i(as) hatırla. Cihat etmedi mi? Peygamberdi başına türlü musibetler geldi. Başlar feda o mübarek başına ibadet anında pisliler saçıldı. Taşlandı. Yoksa sen taşlanmaktan mı korkuyorsun? Unutma azizim Taifte taşlanmadan miraç olmaz. Yolların mı dikenli? Düşün ki yollar mazlumlar için Resule çıkıyor gül olmaz mı yollar? Nice öksüzün yetimin hakkı var üzerimizde. Efendimiz de yetim değil miydi? Kimi vardı? Ona sahip çıkanlar da göç etmedi mi? Yalnızca “Allah” vardı. Rabbim dedi beni kime bırakıyorsun? Burası dünya kardeşim Peygamberimiz bile türlü imtihanlara rağmen vazgeçmemiş cihat emrinden. Ve tüm dünyaya yaymış İslamı,barışı,adaleti. Sen hâlâ oturmuş hiçbir şey yapmadan efendimizle komşu olmayı istiyorsun. Hiçbir şey yapmadan çok şey istiyorsun. Peki Rim’i tanıyor musun? Dur sana bir anlatayım. Rim Gazze de şehit olmuş bir çocuk. Uykuda iken evleri bombalanıyor bombalanma olmadan önce dedesi savaş bitince sizi lokantaya götüreceğim diye söz veriyor. Çünkü Rim elma,muz ve yemek istiyordu. Ve o gece bir bomba düşüyor evlerine, yanıyor enkaz altında kalıyorl. Dedesi ise şunları söylüyor; “o benim ruhumun ruhuydu”. Rim’in sadece küpesi ile yetiniyor ve onu gömleğinin soluna takıyor. Rim’i şehit eden zalimlere mi boyun eğeceğiz söyler misin? Seninde kızın, kardeşin, yeğenin yok mu? Hiç mi onlar gelmiyor gözünün önüne? Yakınları bombalar altında kalırken onlar tam bir imanla sarsılmazken ölüm bizim için bir düğün, bir şehadet diyen yiğitlerle mi aynı cennete talibiz? Hiçbir şey yapmadan umursamadan gözlerinin önünde bebeğinin parçaları ile teselli bulan annenin mi yoksa oğluyla nice güzel hayal kuran o hayalleri gerçekleştirmeden evladının bedeninin değil parçası ile yetinen ve onları Allah için kurban edenlerle mi aynı cennete talibiz? Peki ya Doğu Türkistan’daki kardeşlerimiz sırf Müslüman ve Türk oldukları için her gün gözlerinin önünde ailesinin cesetlerini,ölüme gidişlerini seyrediyorlar. Bacılarının, annelerinin tecavüzlerine şahit oluyorlar. Evlerinde bile özgür olamayan, nefeslerini dahi çinlilerden izin almadan alamayan kardeşlerimizin ahını alıyoruz hiçbir şey yapmadığımız için farkında mısın? Yahu o kadar konuştun da biz ne yapabiliriz ki dediğini duyar gibiyim. Sakın ola ÜMİTSİZ olma! Öncelikle İNAN. De ki inananlar geliyor. Peygamberimizin emanetini sahip çıkmaya. Adil düzen kurmaya. Batıla son verip Hakkı hakim kılmaya. Velhasılkelam azizim umudumuza sözümüz olsun inananlar Hakkı üstü tutsun. Kan toprağa düşünce toprak senden gurur duysun.                  Ayşe Nur İsmail