Ölümün Sesi

Sustu tüm dünya Geride kaldı mal ve evlat yarına İşte son bekleyiş bu Arabam hazır mı dostlar mezarıma? Önce adımı aldılar oldum mefta Ağlayan sevdiklerime bıraktım yara Sandım ki benimdi güya Gençlik, şöhret, makam kaldı ortada Koydular toprağa Gitti eş, dost ve akraba Kaldım işte amellerimle baş başa Ölüm dedikleri oysa ne yakınmış bana Velhasıl, kalsın gök kubbede hoş bir sâdam. Helal eylesin hakkını bana tanıdıklarım Gönüllerinde elbet vardır güzel hatıram Dualardır en güzel armağan... Ayşe Nur İsmail