"Gönülleri yakin eden Allah'tır
Ve bazı ruhlar birbirine evvelden aşinadır."
Bazen hayatımıza istemesek de birileri girer. İstememekten kastım misal olarak, bundan sonra kimseyle arkadaşlık kurmayacağım, hayatıma kimseyi almayacağım gibi düşünceler. Bizi bu düşünceye de iten tabii ki gördüğümüz değer, yaşadığımız tecrübeler. Peki sonrası?
Bir anda biri gelir ya seni sen eder ya da seni senden eder. Belki de daha tecrübeli, daha temkinli yaklaşırsın. Ona verdiğim değeri sana veremem, versem yine üzülen ben olurum bakışları atar, belki de kişiye duyulan sıcaklığı buz dağına çevirerek uzak durmaya çalışırız. Zaman ilerledikçe de huylarımız benziyor diye ya da sende olmasını istediğin ama olmayan sana çekici gelen davranışları belki de gerçekten hoşuna gitti diye sevmeye başlarsınız. Sevginin tam bir tarifi yok ki.
Sonra lahza da bir soru yer eder ve sorarsın,
Bizi yakınlaştıran şey nedir diye?
Ruhlardır belki de azizim.
Kimse tesadüfen karşılamaz bu evren de. Ve bazen ilaçlar merhem olmaz derdimize.
Dostun, bir bakışı, bir sedası ve de bir duası.
Şöyle diyor şair;
Gördüm seni bir gece vakti
Dedim ki merhem sendedir sende
Kalbimde gitti bir anda sızı
Dedim ki ruhum tanışmış seninle evvelde
..
Canımda bir yerde bir kafes var
İçinde bir umut nefes var
Sen yoksan gönlüme dolar umutsuzluklar
Dost, seni görmek gibi bir telaşım var.
Velhasılkelam azizim; Allah gönlümüzde yer edininde iyisini versin. Bizi biz edenlerden,bizi Bir'e(Allah'a) yakin eyleyeyenlerle refik eylesin.
"Ayşe Nur İsmail."