“Sessizliğin Enkazı”

Sustu şehir bir sabah vakti Kaldı taşlar altında çocuk sesleri Kaydı avuçlarından kardeşinin elleri Ortada kaldı ne anne ne de baba sesi Oyuncaklar ve de kitaplar Avutur mu ki artık bizi sonu mutlu biten masallar Belki de sarar yalnızca yaralarımızı dualar El de kaldı bir sabır o da ablaya yadigar Şimdi enkaz yürekler de bir akşam vakti Duyulur mu ki mazlumların sesi Toprak bu gece öyle derin öyle sessiz ki Yaşamak öyle derin öyle gizli...   AYŞE NUR İSMAİL