Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz! SGK Versiyonu!
SGK hâlâ beni tanımıyor olabilir ama siz tanıdınız. Bu yazı, bir tebessümle okunduysa görev tamamdır.
Kamuda Metal Yorgunluğu: Liyakatsizliğin Sessiz Çöküşü.
Kamu koridorlarında artık ayak sesleri değil, iç çekişler yankılanıyor. Metal yorgunluğu, sadece fiziksel değil; liyakatsizliğin bir sonucu olarak ruhsal bir çöküşe dönüşüyor. Koltuklar eskimiyor, ama o koltuklara oturanlar ne kadar hazır? Bir görev tanımı değil, bir ehliyet meselesi bu. Çünkü kamu, sadece iş değil; adaletin, güvenin ve vicdanın temsilidir. Liyakat, bir kurumun kalp atışıdır. O sustuğunda, sistem nefes alamaz. “Bizim çocuk” anlayışıyla yapılan atamalar, sadece bir kişiyi değil; bir kurumu, bir şehri, bazen bir ülkeyi yorar. Metal yorgunluğu, liyakatsizliğin doğal sonucudur. Çünkü yanlış yerde duran her kişi, doğru olanların enerjisini tüketir.Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz: Bir Tebligatın Anatomisi
Geçen yıl emekli oldum. Emekli Sandığı’ndan maaş alıyorum. Ama birkaç gün önce elime bir tebligat ulaştı: SGK beni “Genel Sağlık Sigortalısı” yapmış ve adıma 3 bin lira prim borcu çıkarmış. Şaşkınlıkla okudum. 25 yıl memuriyet, 1 yıldır emekli maaşı… Ama sistem beni hâlâ çalışmıyor sanıyor. Bu evrağı hazırlayan memur, imzalayan şef… Gerçekten soruyorum: Elinizde vatandaşın çalışıp çalışmadığını görebilen bir sistem varsa, aynı sistem neden onun emekli olduğunu göremiyor? Devletin 1 kuruşu dahi kutsaldır. Peki ya gönderilen taahhütlü posta masrafı? Yazık değil mi? Bu olay, sadece bir hata değil; liyakatin eksikliğinin somut bir örneği. Çünkü doğru yerde olmayan bir görevli, sadece evrak değil; güveni de yanlış yönlendirir.Yorgun Kadrolar, Taze Fikirler
Gençler geliyor, ama önlerinde duvarlar değilse bile duvar gibi insanlar var. “Biz böyle gördük” diyenler, değişimi değil, düzeni koruyor. Oysa kamu, durağan değil; yaşayan bir organizma olmalı. Rotasyon, eğitim, denetim ve liyakat, bu organizmanın vitaminleridir.