“Usulca Çekilirken Bu Dünyadan”/Ayşenur İsmail

4

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Bir gün, usul usul gideceğiz bu dünyadan. Belki son bakışlar, son darılmalar ve de son sarılmalar…
Haberimiz olmayacak; ebedi yurdumuzda bulacağız aniden kendimizi.
Geride kalacak şan, şöhret ve de mal… Ah, bir de dostlar ve anılar.

Merak etmeyin, fazla bir yükümüz olmayacak; kefenin cebi yok zaten. Olsa da ne götüreceksin ki amellerinden başka?
Bir top kumaş… O da nasip olursa.

Belki, içimize gömdüğümüz acılarımızla gömüleceğiz.
Ya da yorulduğumuzu anlayınca fark edeceğiz, herkese koşmaktan kendimize geç kaldığımızı.
Yokluğumuzu bile fark etmeyecek belki esen rüzgârlar ya da uğruna can verip canımızdan kıymetli gördüklerimiz.

Başımızı son kez yaslamak istediklerimiz esirgeyince omuzlarını, toprak koynunda misafir edecek bizi.
Yaprak gibi düşecek gözlerden yaşlar, bir mezar taşının başında…
Fayda vermeyecek geç kalınmış pişmanlıklar, lafıgüzaf ağıtlar.

Velhasıl, adımlarımızın izi silinecek olsa da sessizliğimiz konuşacak; isim yazılı bir mermer başında…
Ayşe Nur İsmail